النور : ۱۱ إِنَّ الَّذینَ جاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظیمٌ
النور : ۱۲ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً وَ قالُوا هذا إِفْکٌ مُبینٌ
در این آیات ماجرای افک یعنی نسبت فحشا به خانواده حضرت رسول دادن مطرح شده است. به کار بردن وازه عصبه (راغب مىگوید: کلمه” عصبه” به معناى جماعت دست به دست هم داده و متعصب است) می رساند که این موضوع توسط یک گروه منظم و سامان یافته رهبری یافته بود (چرا که عصبه به گروهی که همدیگر را در امری یاری می کنند اطلاق می شود) و از آیه فهمیده می شود این ماجرا چنان در بین مرم شهرت پیدا کرد که سر و صدا به راه انداخت.
کلمه” افک”- به طورى که راغب گفته- به معناى مطلق دروغ است، و معنایش در اصل، هر چیزى است که از وجهه اصلىاش منحرف شود، وجههاى که باید داراى آن باشد.
خطاب در آیه شریفه و آیات بعدىاش به مؤمنین است، آن مؤمنینى که ظاهر ایمان را دارند، چه اینکه واقعا هم ایمان داشتهاند، یا منافق بودهاند و در دل مرض داشتهاند و با توجه به اینکه در پایان آیه به عذاب عظیم اشاره کرده است مومنین باید مراقب چنین دسیسه هایی که از سوی گروه های منافقان ساماندهی می شود باشند.