استقامت بر کارها

مرحوم حضرت آیت االله حق شناس خیلى روى این آیه تاکید مى کردند:
و ان لو استقاموا علی الطریقه لاسقیناهم ماء غدقاسوره جن آیه ۱۶
اگر کسى روى آن طریقت و روشى که دارد استقامت کند، آب هاى گوارا به او مى دهیم. از این جا نکته اى در دستورات اخلاقى و دینى
-که لاشکَّ و لاشبهَۀ- وجود دارد و آن این است که انسان یا کارى را شروع نکند یا [اگر شروع کرد بر آن استقامت ورزد.]
روایت هم هست که گفته اند برحذر باش از این که چیزى را بر خودت فرض کنى، مگر این که 12 ماه بر آن مداومت کنى.
حتى گفته اند کارى را که بر خودتان لازم مى دانید، مثلا لازم مى دانید نماز شب بخوانید؛ مثلاً دو صفحه، سه صفحه قرآن بخوانید؛ این
طور نباشد که شب بلند نشدیم و نمازشب نخواندیم؛ بعد [فقط] بگوییم که خیلى بد شد واقعاً!
این کار سم است! حتما حتما حتما اگر کسى مى خواهد نمازشب بخواند -چه سه رکعت چه یازده رکعت- هر چه که براى خودش لازم
کرده بخواند؛ اگر نشد، حتما در [همان] روز باید بخواند. اگر آن سه صفحه قرآن را نخواند، حتما باید جبران کند. و اگر نه شیطان و نفس از
همین زاویه که شما شل آمدید توى قضیه، نفوذ مى کند و کار را خراب مى کند.
گفته اند حتما هم بگذارید یک سال از رویش عبور کند. حتما یک کارى را به اندازه یک سال [مداوماً] انجام بدهید.
خیلی وقت ها ما یک کارى را که برنامه ریزى می کنیم ولى انجام نمى دهیم و از دستمان مى رود، به خاطر این است که مداومت در کار
نیست. ان شاءاالله همین ماه مبارك رمضان زمینه اى بشود براى این که امورى را بر خودمان لازم بدانیم و آن را اجرا کنیم تا ماه مبارك
رمضان سال بعد.