آثار غلبه‌ی احکام روح بر احکام بدن در دوران ظهور (جلسه اول)

در دوران ظهور ارتباط و گفتگو و دیدارِ اهل ایمان، با قوای سمع و بصر و تکلّمِ روحانی از مرتبه عالم مثال محقق میشود که در برابرش هیچ مانع مادی راه ندارد.

صورت های عالم مثال طوری اند که موانع مادی مکانی و زمانی هیچ مانع رؤیت و ارتباط نیستند. ارتباط از طریق قوای سمع و بصر مثالی از قوای وجودی انسان است که به فعلیت و شکوفایی نرسیده است.

انسان در دوره ظهور بدن دارد، اما حکم بدن غالب نیست، فلذا انسان مؤمن بهره‌مند از قوای روحانی در عالم مثال است، که میتواند از آن قوای وجودیش برای ارتباط با اهل ایمان در مشرق و مغرب استفاده کند.

در ارتباطات دوران ظهور، هیچ «بَرید» و قاصد و پیامک و ابزار و وسایلی واسطه نیست میان اهل ایمان و با امام زمان (علیه السلام)

این کمالِ ارتباطی، یک امتیاز است فقط برای نفوس شیعیان امام، که خداوند با مدّ سمع و مدّ بصر، در قوای وجودی ایشان وسعت میدهد تا از عوالم برتر با هم مرتبط شوند. وگرنه وسایل ارتباطی بیرونی نسبت به نفس مؤمن و کافر مساوی هستند و ربطی به قدرت قوای درونی ایشان ندارد.

این جزو قوای وجودی ماست که امروز هم داریم ولی این توان را بکار نگرفتیم. این قوای عظیم و شکوفایی‌شان در دوران ظهور مرتبه به مرتبه رشد میکنند و میان اهل ایمان همه‌گیر میشوند.

وقتی زمان و مکان، حاجب و مانعِ انسان نباشند آن‌وقت میدانید بهره‌مند مؤمنین چقدر عظیم میشود! اینکه هروقت سؤال پیدا کنند بی‌واسطه از وجودشان رابطه با امام می‌یابند و پاسخ را از امامشان می‌یابند. چون ارتباطات درونی شده، ارتقائشان بسمت عمق روحی میرود و موجب تحقق ادراک و علم حضوری میشوند. سیر آفاقی تبدیل به سیر انفسی میشود و بسمت عوالم برتر پیش میرود.

در عالم مثال هیچ اختلاف و نزاع و تزاحمی میان موجودات نیست، فلذا در دوران ظهور، وقتی احکام روح در عالم مثال غالب بر احکام بدن شوند، دیگر هیچ نزاع و درندگی و موذی بودنی در میان حیوانات نخواهد بود، و در آن دوران صلح محض و امان محض و ایمانِ خالص محقق میشود.

در دوران ظهور، با غلبه روح بر بدن، تمامِ آثار بدنی و لوازم و خوراک و پوشاک زندگی نیز، تابع مؤمن میشوند.