حضرت حجت(عج)،پیمان با هیچ طاغوتی را بر گردن ندارد

متن و ترجمه حدیث مورد بحث در این جلسه:

بسم الله الرحمن الرحیم

و عن أبى وایل قال: نظر أمیر المؤمنین علیه السّلام الى ابنه الحسین علیه السّلام فقال: «إِنَّ ابْنِی هَذَا سَیِّدٌ کَمَا سَمَّاهُ رَسُولُ اللَّهِ ص سَیِّداً وَ سَیُخْرِجُ اللَّهُ مِنْ صُلْبِهِ رَجُلًا بِاسْمِ نَبِیِّکُمْ یُشْبِهُهُ فِی الْخَلْقِ وَ الْخُلُقِ یَخْرُجُ عَلَى حِینِ غَفْلَةٍ مِنَ النَّاسِ وَ إِمَاتَةٍ لِلْحَق‏ وَ إِظْهَارٍ لِلْجَوْرِ وَ اللَّهِ لَوْ لَمْ یَخْرُجْ لَضُرِبَتْ عُنُقُهُ یَفْرَحُ بِخُرُوجِهِ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ وَ سُکَّانُهَا وَ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً.»

ابى وایل مى‏گوید: امیر المؤمنین علیه السّلام به فرزندش حسین علیه السّلام نگاه کرد و فرمود:
«این پسرم سید و سالار است همان‏طور که خداوند سید و آقایش نامیده است و از نسل او فرزندى همنام پیامبرتان که در سیما و اندام و نیز اخلاق و رفتار شبیه اوست متولد خواهد شد و در دوران بیخبرى و گمراهى مردم و نابودى حق و غلبه ستم خروج خواهد نمود، به خدا قسم خروج او حتمى است وگرنه گردن زده خواهد شد.
اهل آسمان و ملائک از خروج او خوشحال مى‏شوند و زمین را همانگونه که از ستم پر شده است از عدل و داد سرشار خواهد نمود.»

(إثبات الهداة، ج 3، ص 505، الرّوایة 308)

و عن أبى سعید عقیصاء قال: لمّا صالح الحسن بن على علیهما السّلام معاویة بن أبى سفیان، دخل علیه النّاس فلامه بعضهم على بیعته فقال علیه السّلام: «وَیْحَکُمْ! مَا تَدْرُونَ مَا عَمِلْتُ وَ اللَّهِ الَّذِی عَمِلْتُ خَیْرٌ لِشِیعَتِی مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ أَوْ غَرَبَتْ أَ لَا تَعْلَمُونَ أَنَّنِی إِمَامُکُمْ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ عَلَیْکُمْ وَ أَحَدُ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ بِنَصٍّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَیَّ قَالُوا بَلَى قَالَ أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّ الْخَضِرَ ع لَمَّا خَرَقَ السَّفِینَةَ وَ أَقَامَ الْجِدَارَ وَ قَتَلَ الْغُلَامَ کَانَ ذَلِکَ سَخَطاً لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ إِذْ خَفِیَ عَلَیْهِ وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی ذَلِکَ وَ کَانَ ذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ حِکْمَةً وَ صَوَاباً أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّهُ مَا مِنَّا أَحَدٌ إِلَّا وَ یَقَعُ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ لِطَاغِیَةِ زَمَانِهِ إِلَّا الْقَائِمُ الَّذِی یُصَلِّی رُوحُ اللَّهِ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ع خَلْفَهُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُخْفِی وِلَادَتَهُ وَ یُغَیِّبُ شَخْصَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِأَحَدٍ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ إِذَا خَرَجَ ذَلِکَ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِ أَخِی الْحُسَیْنِ ابْنِ سَیِّدَةِ الْإِمَاءِ یُطِیلُ اللَّهُ عُمُرَهُ فِی غَیْبَتِهِ ثُمَّ یُظْهِرُهُ بِقُدْرَتِهِ فِی صُورَةِ شَابٍّ دُونَ أَرْبَعِینَ سَنَةً ذَلِکَ لِیُعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.»

ابى سعید عقیصاء مى‏گوید: هنگامى‏که امام مجتبى علیه السّلام با معاویه صلح کرد مردم به محضرش شرفیاب شده و عده‏اى از آنها به خاطر این مصالحه، آن بزرگوار را سرزنش مى‏کردند. حضرت فرمود: «واى بر شما! شما نمى‏دانید من چه‏کارى انجام دادم. به خدا قسم آنچه من کردم براى شیعیانم از تمام عالم و آنچه خورشید بر آن مى‏تابد بهتر و پرسودتر است. آیا نمى‏دانید که من امام مفترض الطّاعه بر شما هستم و به نصّ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم یکى از دو سروران جوانان بهشتم؟ گفتند: آرى، فرمود: آیا مى‏دانید که وقتى خضر علیه السّلام کشتى را سوراخ کرد و دیوار را بپا داشت و آن جوان را کشت، این اعمال موجب خشم موسى بن عمران گردید چون حکمت آنها بر وى پوشیده بود؟ امّا آن اعمال نزد خداى تعالى عین حکمت و صواب بود؟ آیا نمى‏دانید هیچیک از ما اهل بیت از تن‏دادن به نوعى بیعت با جبّار زمانش خلاصى ندارد مگر قائم که عیسى روح اللّه نمازش را به او اقتدا خواهد کرد. خداوند عزّ و جلّ زمان ولادت او و نیز خودش را از دیده مردم پنهان مى‏کند تا در زمان ظهور، در گرو بیعت با کسى نباشد، او نهمین فرزند برادرم حسین است، پسر سرور کنیزان عالم، خداوند در دوره غیبت عمرش را طولانى مى‏کند آنگاه به قدرت خویش در سیماى رشیدى جوانتر از چهل ساله، بر خلق، آشکارش خواهد فرمود تا مردم بدانند که خداوند بر انجام هر کارى تواناست.»

(بحار الأنوار، ج 51، ص 132، الرّوایة 1)

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته