شباهت های امام زمان با انبیا

برخی مطالب مطرح شده در این جلسه عبارتند از:
بسم الله

1- اینکه در حدیث لوح از اوصافِ خاتم الاوصیاء حضرت حجّت (علیه السلام) میفرماید: عَلَیْهِ کَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِیسَى وَ صَبْرُ أَیُّوبَ، آن بهاء عیسی که روحانیّت خاصّه ی ایشان بود که گویی مَلَکی بود که جسمانی بود، و از باب اینکه اصلا پدری هم برای او بود، و جلوه جمالی حضرت حق در ایشان مشهود بود، تماماً همه در حضرت حجّت(علیه السلام) خواهد بود.

2- امّا در مورد عَلَیْهِ کَمَالُ مُوسَى، روایات این کمال را «هیبتِ موسی» گرفته اند و مثلا در روایت دارد که مِنَّا مَهْدِیُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ لَهُ هَیْبَةُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِیسَى وَ حُکْمُ دَاوُدَ وَ صَبْرُ أَیُّوب‏ ؛
موسی (علیه السلام) از جهت وجودی تجلّی هیبت بود در نظام الهی (لذا مردم به ملایمتِ برادرش هارون راحتتر نزدیک میشدند، و خوف از هیبتِ موسی داشتند، در عین اینکه موسی از همه متواضع ترین بود).

3- این هیبتِ موسی را در بعضی از روایات تعبیر کردند که شَبِیهُ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلَامُ، عَلَیْهِ جُیُوبُ النُّورِ، یَتَوَقَّدُ مِنْ شُعَاعِ ضِیَاءِ الْقُدُس‏ مثل همان معجزه ی «ید بیضاء» که در جیبش کرد و وقتی بیرون می آورد بیضاء و نور افشان بود، این هیبت جیوب و شدّت نور هم بود، لذا چون نورش تلألؤش بسیار شدید بود و چشم بیننده تحمّلش را ندارد، همان نور که ابتدائاً از مظاهر جمال بوده، اینجا که کسی نمیتواند به آن خیره شود و عقول را متحیّر میکند، اینجا از مظاهر جلال و هیبت حق میشود، و لذا این شدّت کمالات نورانی موجب هیبتِ مظهر میشود.

«و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته»