متن و ترجمه احادیث در این جلسه:
بسم الله الرحمن الرحیم
الفصل الثّالث عشر فى بعض المعانى الواردة لأسمائه و کناه و ألقابه علیه السّلام
1- عن الصّقر بن دلف، قال سمعت أبا جعفر محمد بن علىّ الرّضا علیهما السّلام یقول:
«إنّ الإمام بعدى ابنى علىّ، أمره امرى، و قوله قولى، و طاعته طاعتى، و الإمامة بعده فى ابنه الحسن، أمره أمر أبیه، و قوله قول أبیه، و طاعته طاعة أبیه.» ثمّ سکت، فقلت له: «یابن رسول اللّه! فمن الإمام بعد الحسن؟» فبکى علیه السّلام بکاء شدیدا،
ثمّ قال: «إنّ من بعد الحسن ابنه القائم بالحقّ المنتظر.»
فقلت له: «یابن رسول اللّه! لم سمّى القائم؟»
قال: «لأنّه یقوم بعد موت ذکره، و ارتداد أکثر القائلین بإمامته.»
فقلت له: «و لم سمّى المنتظر؟»
قال: «لأنّ له غیبة تکثر أیّامها و یطول أمدها، فینتظر خروجه المخلصون، و ینکره المرتابون، و یستهزء بذکره الجاحدون، و یکثر فیها الوقّاتون، و یهلک فیها المستعجلون، و ینجو فیها المسلمون.»[1][2]
(منبع متن: الشموس المضییة ؛ ص50)
معنى نامها، کنیهها و لقبهاى آن حضرت علیه السّلام
2- صقر بن دلف مىگوید: از امام جواد علیه السّلام شنیدم که مىفرمود: «امام بعد از من پسرم على است، امر او امر من، سخن او سخن من و اطاعت او اطاعت از من است؛ امامت پس از او به پسرش حسن مىرسد، امر او امر پدرش، سخن او سخن پدرش و پیروى از او پیروى از پدرش است. سپس ساکت شد. عرض کردم: یابن رسول اللّه، پس امام بعد از حسن کیست؟ امام علیه السّلام سخت گریه کرد، سپس فرمود: «بعد از حسن، فرزندش قائم به حق، امام منتظر است.» عرض کردم: «یابن رسول اللّه چرا آن حضرت، قائم نامیده شده است؟ فرمود: «زیرا بعد از آنکه یاد و نام او مرد و اکثر معتقدان به امامتش از او برگشتند قیام مىکند.» بعد عرض کردم: «چرا آن حضرت منتظر نامیده شده است؟» فرمود: زیرا دوران غیبت او بسیار طولانى مىشود، دینداران و خداجویان ناب منتظر خروج او هستند و شکاکان بىایمان، او را انکار مىکنند، منکران- حق و دیانت- یاد و نام او را مسخره مىکنند، و عدّه زیادى براى ظهور او وقت و زمان تعیین مىنمایند، برخى که شتابزده و عجولند- یا با متوسل شدن به مدعیان دروغگو یا با ناامید شدن از آمدن مهدى و انکار او- خود- و دینشان را به نابودى مىکشانند و مسلمانان واقعى که تسلیم امر امامت هستند از خطرها رسته و نجات مىیابند.»[3]
(منبع متن: ظهور نور، ص: 64و65)
[1] ( 1) بحار الأنوار، ج 51، ص 30، الرّوایة 4.
[2] سعادت پرور، على، الشموس المضییة، 1جلد، منشورات موسسه پیام آزادى - تهران، چاپ: اول، 1416 ق.
[3] ( 1). بحار الانوار، ج 51، ص 30، روایت 4.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته